توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری : گیاهی است علفی و یک تا چند ساله با ساقه‌ای چهارگوش به ارتفاع حدود 60 سانتی‌متر و برگ‌های آن باریک، نخی شکل و به شکل گروهی و چتری از نقاط مختلف ساقه بیرون می‌آیند. گل‌های آن که از کناره‌ی گروه برگ بیرون می‌آیند زرد رنگ و کوچک می‌باشند.بخش مورد استفاده سرشاخه‌های گلدار. در ضمن ریشه، برگ و شیره‌ی گیاه تازه نیز خواص دارویی دارند. نحوه مصرف معمولاً به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، شیرپنیر، علف ماست، علف شیر، بقلة اللبن، عاقداللبن، یوقورت اوتی، غالیون، قالیون، خیشره و خیثره نامیده شده است. طبیعت آن گرم و خشک می‌باشد.

نام علمی : Galium verum L.، نام فرانسه Caille lait و نام انگلیسی آن Joint grass می‌باشد.

ترکیبات شیمیایی : گلوکوزیدهای آسپرولوزید و پریموروزید روبیادین، اسید گالیتانیک، اسید سیتریک و نوعی ماده‌ی رنگی قرمز از نوع آلیزارین در آن تشخیص داده شده است.

خواص

آرام کننده و ضد تشنج، برطرف کننده به سختی ادرار کردن و قابض، ضد هیستری و برطرف کننده حمله و صرع، اشتهاآور و نیروبخش، ضد اسکوربوت و مفید برای بیماری گواتر می‌باشد. در ضمن برای داءالرقص در دختران جوان، دفع سنگ کلیه، ناراحتی‌های کبدی، درد معده، سوزش ادرار و آب آوردن بدن نیز مفید است. در استعمال خارجی شیره‌ی گیاه برای رفع سودا، بیماری‌های جلدی، اگزما و اولسرهای دیر علاج مؤثر می‌باشد. 

منع مصرف : مضراتی برای گیاه علف پنیر یافت نشد.