وارفارین جلوی لخته‌شدن خون را می‌گیرد، بنابراین از مشکلات ناشی از تشکیل لخته در رگ‌های خونی پیشگیری می‌کند و در مواردی که احتمال ترومبوز یا آمبولی عروقی بالا است مانند پس از جراحی قلب باز، سکته مغزی و ... مصرف می‌شود.وارفارین، یک داروی ضد انعقاد است که کار آن پیشگیری از لخته شدن خون است. گاهی به این دارو، (رقیق‌کننده خون) گفته می‌شود. البته این نام گمراه‌کننده است زیرا وارفارین خون را رقیق نمی‌کند، لخته‌هایی را که قبلاً تشکیل شده‌اند، را هم حل نمی‌کند. بلکه فرایند لخته شدن خون را کند می‌کند؛ به عبارتی دیگر وارفارین کمک می‌کند که خون راحت‌تر در بدن گردش کند و لخته نشود.

مکانیسم اثر[ویرایش]

اختلال در متابولیسم ویتامین کا در کبد. وارفارین از طریق مهار فعالیت ویتامین k، فاکتورهای انعقادی را که برای فعالیت خود نیاز به ویتامین K دارند مهار می‌کند. این اتفاق در فرایندهای بعدی باعث کاهش سطح مواد لازم برای نگهداری رشته‌های فیبرین می‌گردد. این اتفاق‌ها باعث کاهش احتمال تشکیل لخته می‌شود.

عوارض جانبی[ویرایش]

کبودی یا درد انگشتان پا؛ ادرار کدر یا تیره؛ ادرار کردن مشکل یا دردناک؛ زخم یا لکه‌های سفید در دهان؛ گلودرد، تب، و لرز؛ تورم پا و ساق پا؛ خستگی؛ افزایش وزن غیرعادی؛ یا زردی چشم‌ها یا پوست. خون‌ریزی خارجی مثل خون‌ریزی از لثه‌ها هنگام مسواک‌زدن؛ کبودی وسیع بدون ضربه؛ خون دماغ؛ خون‌ریزی شدید و غیرعادی از بریدگی‌ها؛ خون‌ریزی شدید و غیرعادی هنگام عادت ماهانه. علایم خون‌ریزی داخلی شایع‌ترین عارضه مصرف وارفارین، خون‌ریزی از نقاط مختلف بدن است. حتی هنگامی که INR بیمار در محدوده هدف قرار دارد، ممکن است کمی خون‌ریزی مشاهده شود.

منبع ویکی پدیا