توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری :بوته یا درختچه کوچکی است به ارتفاع حدود 80 سانتی‌متر، پرشاخه، خاردار، دارای کرک‌های تیز و تقریباً گسترده روی زمین، برگ‌های آن ساده، کوچک، منفرد، بدون دندانه و نوک کند و گل‌های آن کوچک و صورتی رنگ گاهی موارد قرمز می‌باشند. غلاف میوه‌ی آن، کرکدار، بند بند، خمیده، ضخیم و به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای و تخمدان آن پوشیده از تارهای ابریشمی است. دانه‌های آن که در غلاف میوه وجود دارند سرخ رنگ و به ابعاد ارزن می‌باشند. ریشه‌ی گیاه نیز چوبی، دراز و ضخیم است.نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، خاربز، اشترخار، خارشیری و الحاجی نامیده شده است.بخش مورد استفاده قسمت های هوایی گیاه. در ضمن قسمت مهم دارویی خارشتر، ترنجبین به دست آمده از آن است.نحوه مصرف در طب سنتی بیشتر عرق خارشتر کاربرد دارد.طبیعت آن گرم و بسیار خشک است.
نام علمی :Alhagi persarum Bioss.& Buhse، نام فرانسه Alhagi و نام انگلیسی آن Camel thorn می‌باشد.
ترکیبات شیمیایی :حاوی ترکیبات قندی مختلف چون منوساکاریدهای گلوکز و فروکتوز، دی ساکارید و تری ساکارید، تانن، آنتوسیانین و غیره در آن تشخیص داده شده است.

خواص

مسهل و معرق، مدر و دفع کننده سنگ کلیه، نرم کننده و خارج کننده اخلاط سینه، تحریک کننده ترشح صفرا و محرک غدد مترشحه شیره معده، بادشکن و مفید برای بیماری های جهاز هاضمه، اشتهاآور و ضدعفونی کننده، ضد یرقان و مسکن سردردهای یکطرفه می باشد. در ضمن برای سینه درد و طپش قلب نیز مفید است.

منع مصرف : بیماران مبتلا به حصبه، اسهال خونی، بواسیر، خون ادراری و آبله از خوردن خارشتر خودداری کنند. عرق خارشتر برای اشخاص گرم مزاج مضر است.