توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری : درختچه‌ای است بالارونده، خودرو و نیمه انگلی به ارتفاع حدود دو متر با ساقه‌ای نیمه چوبی، قطر ساقه به ضخامت یک انگشت و ریشه‌های آن ساقه‌خیز که توسط همین ریشه‌ها به درختان و گیاهان مجاور خود برای ادامه زندگی اتصال پیدا می‌کند. برگ‌های آن منفرد، پهن، دراز و نوک‌تیز و گل‌های آن سفید و مجتمع به صورت نوعی سنبله به نام شاتون می‌باشند. میوه‌اش مدور، چروکیده، کوچکتر از نخود، ابتدا به رنگ سبز و پس از رسیدن قرمز تیره و طعم آن به شدت تند است که بر روی محور گل آذین به وجود می‌آید و پس از رسیدن کامل به صورت خوشه‌ای از ساقه جدا می‌شود.

در هند انتشار دارد و به صورت پرورشی در بعضی از کشورهای مجاور هند کاشته می‌شود.بخش مورد استفاده میوه ( دانه ) نحوه مصرف  ، به صورت ادویه‌جات در صنایع غذایی مصرف می‌شود. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، فلفل سیاه، فلفل سفید، فلفل اسود، پلپل سیاه و پلپل سفید نامیده شده است. طبیعت آن خیلی گرم و خشک است.

فلفل سیاه :

میوه‌های خشک شده گیاه است که قبل از رسیدن کامل از درخت چیده می‌شود. خشک کردن آنها، با گستردن میوه‌ها به شکل یک قشر نازک در مقابل گرمای خورشید صورت می‌گیرد و یا آنکه در دستگاه مخصوص، تحت اثر گرمای ملایم، این عمل انجام می‌شود. سپس آن را آسیاب کرده و به صورت گرد در می‌آورند. بر اثر خشک شدن نیز، میوه‌ها تدریجاً رنگ تیره و برون‌بر چین‌دار پیدا می‌نمایند.

فلفل سفید :

میوه کاملاً رسیده گیاه است که با قرار دادن آنها در آب به دست می‌آید. بدین طریق که میوه‌های رسیده را در کیسه‌هائی ریخته، آنها را در داخل سبدی جای می‌دهند و در مسیر جریان آب به مدت 4 روز می‌گذارند. بعداً کیسه‌ها را خارج کرده آنها را می‌فشارند تا با این عمل، قسمت گوشتدار میوه به کلی از بقیه جدا شود. سپس بقیه را از درون کیسه خارج کرده خشک می‌نمایند و تحت نام فلفل سفید در معرض استفاده قرار می‌دهند. فلفل سفید، رنگ خاکستری روشن مایل به سفید دارد. بوی آن کمتر ولی تندی آن از فلفل سیاه زیادتر است.

نام علمی : Piper nigrum L.، نام فرانسه Poivre noire و نام انگلیسی آن Black pepper plant می‌باشد.

ترکیبات شیمیایی : اسانس روغنی فرّار و آلکالوئیدهایی به نام چاویسین، پی‌پرین، پی‌پریدین، پی‌پرتین و غیره در آن تشخیص داده شده است.

خواص

محرک اشتها، قبض کننده، آنتی اکسیدان، عطسه‌آور، تحریک کننده پرزهای چشایی، آنتی باکتریال و خوشبو کننده می‌باشد. در ضمن برای انزال زودرس، سرماخوردگی، دردهای روماتیسمی و ورم مفاصل نیز مفید است.

منع مصرف :

• یادتان باشد که تندی ادویه هایی مثل فلفل به بهبود سلامت کمک می کند اما برای همه افراد مناسب نیست؛ مثلا در غذای کودکان، مادران شیرده یا باردار و … نباید از  فلفل استفاده کرد. در ضمن، اگر فردی به مصرف غذاهای تند عادت نداشته باشد و یک وعده غذای  تند مصرف کند نیز احتمال بروز واکنش های آلرژیک در او زیاد است
• زیاده‌روی در خوردن فلفل باعث ایجاد افزایش ترشحات معده می‌گردد.
• اسراف در خوردن فلفل باعث تاریکی چشم می‌شود
• 
  کسانی که ناراحتی معده دارند در خوردن آن افراط نکنند.

• فلفل سیاه روی سلولهای عصبی بخصوص عصب گوش ( شنوائی و تعادل) اثر مخرب دارد. برای همین مصرف مداوم و افراطی آن توصیه نمیشود.مخصوصا افرادی که دچار ناراحتی های گوش مثل کم شنوائی و … هستند در مصرف آن احتیاط کنند.
• مصرف زیاد فلفل برای بیماری‌های دستگاه گوارش، مجاری ادرار، سل، بواسیر، سودا، کلیه، جگر و کسانی که کم‌خونی دارند مفید نمی‌باشد. کسانی که ورم پروستات دارند در خوردن فلفل زیاده‌روی نکنند. کسانی که تصلب شرائین دارند و سکته مغزی کرده‌اند نباید فلفل زیاد استفاده کنند.

• بیماران سوزاک و سیفیلیس و کسانی که ناراحتی مجاری ادرار دارند از خوردن فلفل سیاه خودداری کنند. زنان حامله‌ای که عفونت مجاری ادرار دارند از خوردن فلفل سیاه خودداری کنند.