چنار شرقی Platanus orientalis
این ‌جنس بومی نیم‌کره شمالی است. درختانی بلند قامت با برگ های پهن که ارتفاع آن‌ها به 30 تا 50 متر می‌رسد. خزان کننده و معمولاً در کنار جویبارها و زمین‌های مرطوب می‌رویند، هرچند نسبت به خشکسالی مقاوم اند.
گونهٔ چنار شرقی در ایران نیز می‌روید و بیشه‌های طبیعی آن دیده می‌شود. بیشتر درختان کهنسال در ایران چنار هستند.
اعتمادالسلطنه در مرآةالبلدان(ج 4، فهرست اماکن، ص 2538-2537)و رزم آرا در فرهنگ جغرافیایی ایران(ج 11، ص141-140) در مجموع، 28 محل با نام چنار،12 محل با نام‌ چناران، 45 محل با نام چنار و یک متتم( چنار خشکه، چنار سوخته و ..) و 16 محل با نام چنار و یک پسوند(چنارک، چنارستان، چناری و ..) نام برده اند. در جاینامهای بسیاری نیز، چنار بخش دوم ترکیب آنهاست. مانند پاچنار.
برخی جهان گردان دور در سفرنامه های خود به وجود چنار در ایران اشاره کرده اند. آدام اولئاریوس از سفیرانی که به دربار صفوی در اصفهان اعزام شده بود درباره ی کارهای چوبی تزئینی ایران می نویسد:« ایرانیان به نوعی چوب ناشناخته در اروپا، به نام چنار علاقه ی خاصی دارند.»
درخت چنار از جمله درختانی است که اگر محیط برای آن فراهم شود عمر و رشد زیادی دارد.
در حاشیه ی خیابانهایی که عرض پیاده رو کمتر از 2 متر است یا در خیابانهایی با پیاده روی 2 تا 3 متری مخصوصاً سمتی که مشرف به ساختمانهای جنوبی ست، نباید اقدام به کاشت نهال چنار نمود، ولی در خیابانهایی با پیاده روی 2 تا 3 متری که مشرف به ساختمانهای شمالی اند، کاشت نهال چنار مانعی ندارد.
از آنجا که چنار درختی سریع الرشد است، باید از کاشت آن در زیر سیم های  فشار قوی برق خودداری کرد، زیرا تماس تاج آنها با سیم برق در هنگام وزش باد یا بارندگی، احتمال آتش سوزی یا خطرات دیگری را در پی خواهد داشت.
برگ های پهن چنار با جذب میکروبها و گردو‌خاک موجود در هوا از گسترش بیماری های عفونی جلوگیری کرده و آلودگی هوا را کاهش داده، باعث تصفیه ی هوا می شوند. اهمیت دیگر چنار در ایران با نامگذاری بسیاری از مکان ها به نام این درخت مشهود است.

 A.Ebrahimi                                    

                 PhD.Plant systematic