ای سربلند بلوط سرسبز
ایستاده تنهای تنها
در بی انتها دشت خشک
با زخم ها ز نادان تبر
چه مهربان می خندی بر زخم

بلوط ایرانی (Quercus brantii)
بلوط با بیش از 600 گونه از جنس های جهان گستر بوده که تاریخ تکامل بسیار طولانی دارد. در ایران بلوط دارای حدود 10 گونه ی بومی می باشد که در جنگلهای شمال کشور(هیرکانی)، ارسباران و زاگرس پراکنده اند.
بلوط ایرانی گونه ی غالب بلوط در جنگلهای زاگرس یا غرب می باشد. درختان بلوط عمری طولانی دارند که گاه به هزار سال نیز می‌رسد. درختانی مقاوم به شرایط سخت، کم آبی و‌خشکی هستند. چوب این درخت از مرغوب‌ترین چوب‌هاست و زغال آن نیز مرغوب است. این موضوع یکی از دلایل قطع بی‌رویه ی این درختان است و بقای این جنگل‌ها را تهدید می‌کند.
سنجاب ایرانی از عوامل زایش مداوم و ادامه ی حیات جنگل‌های بلوط است که در سال‌های اخیر برخی کارشناسان از خطر انقراض آن گفته‌اند.
متأسفانه به دلایل مختلف از جمله آفات و بیماری ها، کم شدن سنجاب ها، ریزگردها، قطع بی رویه ی درختان بلوط به خاطر تهیه ذغال چوب، چرای دام ها، توسعه ی اراضی کشاورزی، احداث جاده و بسیاری از عوامل دنیای تجدد امروزی یا بی توجهی مردم، محدوده ی جنگل های بلوط ایران روز به روز کمتر می شود.
ارزش مادی اکولوژیکی هر درخت بلوط 50 تا 100 ساله حدود 200 هزار دلار (یعنی مبلغی بالای دو میلیارد تومان) برآورد شده است.
ماده ی مؤثره ی اصلی بلوط تانن نام دارد که دارای خواص و کاربردهای متعدد خوراکی، صنعتی، پزشکی و دارویی می
باشد.

خانم دکتر اکرم ابراهیمی کارشناس سیستماتیک گیاهی

ویرایشی