توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری :گیاهی است به ارتفاع حدود 20 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر، پرساقه و ایستاده با کرک‌های نمدیِ خاکستری، کرک‌های بالای ساقه گسترده و نرم و برگ‌های آن باریک، تقریباً نوک کند، دارای دمبرگی کوتاه و در سطح فوقانی فرورفته می‌باشند. گل‌های آن به صورت سنبله‌های پنبه مانند، بدون دمگل و به رنگ قرمز یا ارغوانی و گاهی موارد سفید مایل به زرد هستند.در اغلب کشورها به صورت پراکنده و به صورت انبوه در کشورهای آسیایی انتشار دارد. در ایران نیز بیشتر در استان‌های گلستان، مازندران، استان‌های غربی، اصفهان، خراسان رضوی، سمنان و فارس انتشار دارد.بخش مورد استفاده سر شاخه های گلدار گیاه و نحوه مصرف به صورت دم کرده استفاده می‌کنند. نام‌های محلی آن، چای پشمی، کلکنه و اکلیجه است. طبیعت آن گرم و خشک است.
نام علمی :tachys lavandulifolia Vahl می‌باشد
ترکیبات شیمیایی : چای کوهی هاپیرین Hyperin و ماده قرمز رنگی بنام هایپریسین Hypericin است. چای کوهی دارای تانن و اسید نیکوتین نیز هست.

خواص

آرام‌بخش و برطرف کننده خستگی، ضد افسردگی و مقوی سیستم دستگاه عصبی، فرح‌بخش و نشاط‌آور، مسکن دردهای مفصلی و ضد سرگیجه، تسکین دهنده سردرد و مفید برای دردهای روماتیسمی، اشتهاآور و مقوی کبد، بازکننده گرفتگی صدا و خلط‌آور، بازکننده قاعدگی و ضد کرم معده و روده، ادرارآور و شستشو دهنده مجاری ادراری می‌باشد. در ضمن برای بیماری‌های معده و روده با منشأ روانی، اسهال توأم با تحریکات عصبی، سیاه سرفه، مننژیت، کم خونی، سرماخوردگی و تب نیز مفید است. مصرف چای کوهی برای اشخاصی که از درد دنبالچه رنج می‌برند بسیار مؤثر می‌باشد.
منع مصرف : زنان بارداربه دلیل سقط جنین مجاز به خوردن آن نیستند.کسانی که قرص ضد بارداری، داروهای آسم و ضد سرماخوردگی و داروهای حساسیت مصرف می کنند نباید چای کوهی بنوشند.مصرف زیاد چای کوهی به دلیل خون آلود شدن ادرار برای افراد گرم مزاج ضرر دارد.