توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری :گیاهی است پایا با ساقه‌های چوبی و قهوه‌ای رنگ و شاخه‌های آن پرپشت و خزنده که به یک دسته گل‌های خوشه‌ای قرمز یا بنفش رنگ منتهی می‌شوند. برگ‌های آن سبز تیزه، کوچک و بیضی شکل می‌باشند.آویشن شیرازی اهلی شده آویشن وحشی می‌باشد که به صورت پرورشی در شیراز کشت شده و مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. از نظر شکل ظاهری و طعم این دو نوع آویشن باهم فرق دارند و خواص درمانی آویشن وحشی بیشتر از آویشن شیرازی است.نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، آویشن، آویشن وحشی، سوسنبر، سی سنبر، نمام الملک، نمام، سه سنبل و حاشابری نامیده شده است.بخش مورد مصرف برک و سر شاخه های گیاه و نحوه مصرف معمولاً به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند و در طب سنتی برای درمان بیماری‌ها نحوه و مقدار مصرف را پزشک تشخیص داده و تجویز می‌نماید.طبیعت آن خیلی گرم و خشک است.
نام علمی :Thymus Serpyllm L، نام فرانسه Serpolet و نام انگلیسی آن Wihd thyme می‌باشد.
ترکیبات شیمیایی :از نظر ترکیبات شیمیایی آویشن وحشی دارای در حدود 0/5 درصد اسانس روغنی فرّار است که شامل فنل‌های پی سیمین، ترپن الکل و تیمول کارواکرول می‌باشد.

خواص

بازکننده گرفتگی‌ها و انسداد مجاری و تقویت کننده معده و روده، ضد تشنج دستگاه تنفسی و تسکین دهنده دردهای عصبی، آرام‌بخش و تقویت کننده قلب، ضد سیاه سرفه و مفید برای سرماخوردگی، افزاینده خون قاعدگی و مسکن دردهای سیاتیکی، ادرارآور و متلاشی کننده سنگ‌های مثانه، ضد عفونی کننده و قاعده‌آور می‌باشد. در ضمن برای دلپیچه، سکسکه، سردرد، نرمی استخوان کودکان و گریپ نیز مفید است.
منع مصرف :مصرف زیاد آویشن یا عصاره آن در دوران بارداری می‌تواند احتمال سقط جنین را افزایش دهد؛ بنابراین توصیه شده که خانم‌های حامله از مصرف این گیاه خودداری کنند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته مشخص شده است که آویشن می‌تواند روند انعقاد خون را به تاخیر بیندازد؛ بنابراین افرادی که عمل جراحی در پیش دارند، از 2 هفته قبل از عمل جراحی نباید آویشن استفاده کنند؛ مصرف آویشن به مبتلایان به اختلالات غده تیروئید توصیه نمی‌شود همچنین برخی اشخاص ممکن است به آویشن و فرآورده‌های آن حساسیت داشته باشند، در این صورت نباید از این گیاه به صورت خوراکی یا موضعی استفاده کنند