توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری : گیاهی است علفی و دو ساله با ساقه‌ای به ارتفاع حدود 30 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر که ساقه‌اش در ناحیه زیر کاپیتول‌ها کمی متورم جلوه می‌کند. برگ‌های آن به رنگ سبز تیره، ساقه آغوش، موجدار، باریک و نواری شکل و کاپیتول‌های آن زبانه‌ای و زرد رنگ می‌باشند. میوه‌اش خاکستری مایل به سبز و منتهی به یک دسته تار سفید مایل به بنفش است و محتوای میوه دانه‌های کمی خمیده، قهوه‌ای رنگ، دراز، شیاردار و دو سر نوک‌تیز می‌باشد. اغلب در نواحی مدیترانه، مناطق مرطوب و زمین‌های رُسی اروپا و در ایران بیشتر در استان‌های شمال غربی انتشار دارد. در ضمن به صورت پراکنده در برخی از استان‌های دیگر نیز یافت می‌شود. بخش مورد استفاده  برگ و عصاره‌ای که پس از بریدن برگ‌ها از آن خارج می‌شود (قندرون). نحوه مصرف برگ را به صورت دم کرده یا جوشانده، له شده برگ تازه را به صورت ضماد و برگ خشک شده را به صورت گرد استفاده می‌کنند. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، شنگ، آلاشنگ، اسلیخ، لحیه‌ی التیس و ذنب الخیل نامیده شده است. طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است.

نام علمی : Tragopogon pratensis L.، نام فرانسه Salsifis و نام انگلیسی آن Salsify می‌باشد.

ترکیبات شیمیایی : آب، پروتئین، مواد چرب، هیدرات‌های کربن، کلسیم، فسفر، آهن، پتاسیم، تیامین، رایبوفلاوین، نیاسین و ویتامین‌های A و C در آن مشخص شده است.

خواص

بندآورنده خونریزی و ضد اسهال‌های خونی و صفراوی، التیام‌بخش زخم معده و خارج کننده سموم از بدن، تقویت کننده معده و جهاز هاضمه و اشتهاآور، رفع کننده اختلالات کبدی و تنظیم کننده قند خون، نرم کننده سینه و خلط‌آور، تصفیه کننده خون و مغذی، قابض و خارج کننده آب جمع شده در بدن، ضد احتقان کبد و مفید برای روماتیسم می‌باشد. در ضمن برای بیماری‌های ریوی، خونریزی از سینه، سوزش در معده و مری، ترش کردن و بیماری‌های جلدی (درماتوزها) نیز مفید است. در استعمال خارجی گرد برگ گیاه التیام‌بخش زخم‌ها و جراحت‌های کهنه می‌باشد.

نکته ها :

1.شنگ برای زخم معده نقش محافظتی دارد و دیواره معده را تقویت می کند و همچنین در سم زدایی بدن از این گیاه استفاده میشود.
2. ضماد گل شنگ ترکیب شده با موم برای درمان سوختگی ناشی از آتش مفید است.
3. عصاره گیاه شنگ به عنوان یک فرآورده مکمل دربهبود کبد چرباثرات خوبی از خود نشان داده و تاکنون هیچ گونه عارضه جانبی خاصی از این گیاه مشاهده نشده است.
4. کمک به درمان کچلی و زخم های پوستی از خواص شنگ در طب سنتی است. از ضماد برگهای این گیاه در ساخت کرم استفاده شده به منظور التیام زخمهای سطحی استفاده میشود.
5. حکیم محمد ابن زکریای رازی خوردن ریشه گیاه شنگ را پادزهر سموم میدانست.
6. آب ریشه خام گیاه دارویی شنگ زگیل را از بین میبرد و برای مسلولین بسیار مفید است.
7. ضماد تهیه شده با گیاه شنگ برای التیام عصب قطع شده مفید است.
8. کمک به درمان روماتیسم از دیگر خواص شنگ است. به این منظور 60 گرم ریشه شنگ را در یک لیتر آب بجوشانید و روزی سه فنجان مصرف کنید.
9. در طب سنتی خوردن خیسانده ریشه شنگ در آب انگور برای جلوگیری از خونریزی رحم تجویز میشود.
10. گیاه شنگ دارای اثرات شاخص در درمان کولیت و بیماری التهابی روده است و از برخی داروهای شیمیایی مورد استفاده در درمان کولیت، موثرتر است.
11. ریشه گیاه شـنگ دارای لعاب بوده و کمی تلخ است، خاصیت خلط آور و نرم کننده سینه از دیگر خواص شنگ و مصارف دارویی ریشه این گیاه است.|
12. تحقیقات محققان نشان داده، استفاده از این گیاه در درمان زخم های گوارشی و ریه موثر است و عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی از جمله خونریزی های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال مفید است.

منع مصرف : افرادی که دارای انواع بیماری های کلیوی هستند،و یا  یک کلیه دارند نباید از این گیاه استفاده کنند.
طبیعت گیاه شنگ سرد و خشک است. از این رو، افرادی که دارای مزاجی صفرایی هستند نباید این گیاه استفاده کنند.
گفته می شود خانم های بارداری که دچار ویار هستند، با خوردن گیاه شنگ می توانند مشکلات این دوران را کمتر کنند. با این حال مضرات یا فواید این گیاه برای زنان باردار به طور قطعی مشخص نیست. از این رو، بانوان باردار برای مصرف گیاه شنگ حتماً باید با پزشک خود مشورت کنند.