توضیحات تکمیلی

مشخصات ظاهری : درختی است به ارتفاع حدود 20 متر با تنه‌ای نسبتاً خمیده، شاخه‌های آن گسترده، پوست درخت صاف و قهوه‌ای رنگِ مایل به خاکستری کم رنگ، و برگ‌های آن مرکب از برگچه‌های ریز، مستطیلی، مینیاتوری و تقریباً شانه‌ای می‌باشند. در محور شاخه‌ها، گل دهنده، گل‌هایش به صورت مجتمع، کوچک و به رنگ زردِ مایل به سبز هستند. میوه‌اش کروی، گوشت‌دار، طعم آن تلخ، ترش و گس و قطر تقریبی آن یک‌سانتی متر گاهی موارد بیشتر یا کمتر است. به صورت وحشی در نواحی حاره و نیمه حاره هند، چین، سیلان و مالایا روییده و به صورت پرورشی نیز کاشته می‌شود. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، آمله، حافظ الاعضاء، آملج، اَملَج، آملا و اونلا نامیده شده است.بخش مورد استفاده میوه. در ضمن ریشه، برگ و گل گیاه نیز خواص دارویی دارند. نحوه مصرف در طب سنتی برای درمان بیماری‌ها نحوه و مقدار مصرف آن را پزشک تشخیص داده و تجویز می‌کند.  طبیعت آن سرد و خشک می‌باشد.

نام علمی : Phllanthus emblica L، نام فرانسه Myrobalan emblique و نام انگلیسی آن Emblicmyrobalan می‌باشد.

ترکیبات شیمیایی : مبلیک اسید، لیپید، آمبلیکول، روغن ثابت، اسانس، موسیک اسید، فسفاتید، تانن (شامل گالیک اسید، الاجیک اسید و گلوکز)، ماده فیلامبلین به صورت اتیل گالات و ویتامین C فراوان در میوه آن وجود دارد.

خواص

تقویت کننده حافظه و مقوی نیروی جنسی، سرشار از ویتامین C، اسید آمینه و مواد معدنی، نشاط‌آور و بازسازی کننده نیروی جوانی، خلط‌آور و برطرف کننده یبوست، کاهنده قند و پایین آورنده چربی خون، محافظت کننده کبد و ضد باکتری، تقویت کننده عمومی بدن و آنتی اکسیدان، قطع کننده خونریزی و رفع کننده سوء هاضمه و افزاینده قدرت بینایی و برطرف کننده اختلالات صفراوی می‌باشد. در ضمن برای زردی، برونشیت، سرفه، اسهال‌های کهنه، تب، آسم و تهوع نیز مفید است.

منع مصرف :

این گیاه برای طحال زیان آور است و مصلح آن سبنل الطیب و عسل است.

افراد سردمزاج می توانند آمله را با عسل یا با مصطلکی بخوررند.