مشخصات ظاهری : گیاهی است علفی، یک ساله و یک پایه با ساقهای به ارتفاع حدود 2 متر گاهی موارد بیشتر و برگهای آن ساغه آغوش، متناوب، موجدار، پهن، دراز، خشن و نوک تیز میباشند. در انتهای ساقه، گل دهنده، گلهای نر آن به صورت خوشهای از سنبلههای قرمز روشن و گلهای ماده آن خوشهای، کوچک و متعدد بر محوری در بغل یا کنار برگهای ذرت ایجاد میشوند و هر یک دو تخمدان دارند که یکی بارور میشود و بعداً به میوه (بلال) تبدیل میگردد. روی میوه (بلال یا ذرت) را برگهای سبزی میپوشاند. بلال به صورت محوری دستهدار پر از دانههای منظم و کروی در 8 تا 12 ردیف به رنگهای زرد، قهوهای و شیری و خوراکی پس از رسیدن میباشد. هر کدام از دانههای سخت و کروی به یک خامهی دراز منتهی میشوند که مجموع این خامهها به صورت یک دستهی دراز تار ابریشمی از داخل غشایی که بلال را پوشانده بیرون ریخته و آویزان است که به کاکل ذرت میگویند. نامهای دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، ذرت، بلال، بابا گندم، ذرة شامیه و جاورس هندی نامیده شده است. به طور معمول دانهی رسیده ذرت را به صورت پخته یا آرد استفاده میکنند و در صنایع غذایی نیز کاربرد دارد. مصرف دیگر دانه در صنعت دام و طیور میباشد و به اشکال مختلف دیگری نیز استفاده میشود. در ضمن کاکل ذرت به صورت دم کرده یا جوشانده در طب سنتی کاربرد دارد.مورد مصرف دانه و کاکل هست . طبیعت دانه و کاکل سرد و خشک است .
نام علمی : Zea mays L.، نام فرانسه Mais و نام انگلیسی آن Corn میباشد.
ترکیبات شیمیایی : در دانه مواد آلبومینوئیدی، مواد چرب، مواد نشاستهای، ویتامینهای B, A، آمیدون، زئین، زهآگزانتین، ارسنیک، ارسنیک، اکسالیک اسید و کاروتنویید در آن تشخیص داده شده است. در کاکل ذرت گالاکتان، کسیلان، دکستروز، پتاسیم، گوگرد، کلر، فسفر، سیلیسیم، آهن، کلسیم، منیزیم، سدیم و پروتئین در آن تشخیص داده شده است.
تمام حقوق مادی و معنوی متعلق به کیمیاگر ایرانی می باشد.